Tam ümidi kesmişken...
“Bir insan nasıl bu kadar anlayışlı olabiliyordu, inanamadım ama gıyabında takdir ettim” Emanet çantayla yaptığım yolculukla ilgili hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum.Hani derler ye aç karnına...
“Bir insan nasıl bu kadar anlayışlı olabiliyordu, inanamadım ama gıyabında takdir ettim”
Emanet çantayla yaptığım yolculukla ilgili hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum.
Hani derler ye aç karnına kimseyle konuşmayın. Bir görüşmeye giderken öğle yemeğinden sonraya ayarlayın, hakikaten doğruymuş… Ben de otogarda sabah çorbasını içince rahatlayıvermiştim. Sinirli halim gitmiş yerine kendi kendimi teselli eden biri gelmişti… Dedim ki kendi kendime gülümseyerek:
“Dert ettiğin şeye bak… Altı üstü bir çanta, bir deri mont… Bırak tasalanmayı… Nasıl olsa çantan gitmiş. Sen de öfkelenip öteki çantayı bırakma bari… Hiç olmazsa sen de o bıraktığın çantayı alsana be adam!”
Bu iç sesimi kendime talimat saydım. Lokantada çorbanın parasını ödeyip lokantadan çıkınca tekrar perona geldim. Az önce öfkeyle terk etmiştim ya, bu sefer biraz mahcup idim… Ama içerideki adam beni görünce gülümseyerek yerinden kalktı… Bilet kesilen bankın arkasına eğildi oradan bir çanta...
Günümüzde yaşanmış hatıralar
25 Mart 2024 | 100 Okunma
Köyde market tavuğu mu?
05 Ocak 2024 | 142 Okunma
İlle vatan ille vatan
04 Ocak 2024 | 68 Okunma
"Köylüme selam söyle"
03 Ocak 2024 | 93 Okunma
İlaç gibi sohbet
02 Ocak 2024 | 121 Okunma
TÜM YAZILARI