Olan anneme oldu...
“Hem annemi üzmüş zor bir durumda bırakmış, hem de hayatımı tehlikeye atmıştım...” O sıralarda henüz 10 yaşında ya var ya yoktum… Babamın görevi sebebiyle Elâzığ’da...
“Hem annemi üzmüş zor bir durumda bırakmış, hem de hayatımı tehlikeye atmıştım...”
O sıralarda henüz 10 yaşında ya var ya yoktum… Babamın görevi sebebiyle Elâzığ’da bulunuyorduk.
O gün evimizin bahçesinde oynarken annem de öğleden sonra gelecek misafirlerine hazırlık yapıyordu. Bir silah sesi ile birlikte köpek ciyaklaması duyup sokağa seğirttik. O yıllarda hayvanlara bu derece duyarlılık gösterilmiyordu. Belediye görevlileri başıboş köpekleri itlaf ediyordu. Biz çocukça duygularla oyunumuzu unutmuş, köpeklerin vuruluşunu acıma ile karışık seyrediyorduk...
Annemse bizi içeriye çağırıyordu. “Dışarıya çıkmayın!” diyordu. Ah çocukluk. Annemin eve girmesini fırsat bilerek tekrar dışarı çıktım. Çıkmamla birlikte “vuruldum!” feryadıyla kendimi içeri attım. Sedir üzerine uzandım. Hiçbir şey hissetmiyordum. Acı da duymuyordum.
Benim feryadımla ev bir anda ana-baba gününe dönmüştü. Giren çıkan belli değildi.
Günümüzde yaşanmış hatıralar
25 Mart 2024 | 100 Okunma
Köyde market tavuğu mu?
05 Ocak 2024 | 142 Okunma
İlle vatan ille vatan
04 Ocak 2024 | 68 Okunma
"Köylüme selam söyle"
03 Ocak 2024 | 93 Okunma
İlaç gibi sohbet
02 Ocak 2024 | 121 Okunma
TÜM YAZILARI
