“Nedir mesele gençler?”

“Akıllı yönetim sayesinde boykot olmamış, hiçbir öğrencinin burnu kanamamıştır.” Ne demişler, tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır. Yıl 1942-1943… İkinci Dünya...

“Akıllı yönetim sayesinde boykot olmamış, hiçbir öğrencinin burnu kanamamıştır.”

Ne demişler, tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır. Yıl 1942-1943… İkinci Dünya Savaşı yılları... Yer Kırklareli, Lüleburgaz ilçesi. Savaş dolayısıyla kıtlık var ülkede. Her şeyin yokluğuna dayanılır da ekmeğin yokluğuna dayanamaz insanlar. Hele hele hem beyin, hem kol gücüyle çalışmak zorunda olan 15-18 yaşındaki gençler… Günde üç öğün için verilen 300 gr ekmek… Yemekler de yarı yarıya azalmış.

Kepirtepe’nin özellikle son sınıf öğrencileri, birçok kez dile getirirler bu sıkıntıyı ama değişen bir şey olmaz. Her yemekte, hep doymadan kalkar öğrenciler masadan.

“Ne yapalım? Bu derdimize nasıl derman bulalım?” diye düşünürken, boykot yapmaya karar verirler... Günlerden bir gün, yemek kampanası çalar ama son sınıf öğrencileri yemekhaneye gitmez.

Dolayısıyla 30 kişilik bu sınıfa ayrılan üç yemek masasındaki yemekler yenmeyip olduğu gibi kalır. Nöbetçi öğretmen, durumu okul müdürüne bildirir. Okul müdürü Nejat İdil’dir.

YAZININ DEVAMI