"Naumi, haydi yemek vakti..."

"Gördüm ki çocuklara yapılacak asıl iyilik onun her dediğini yapmak değil sorumluluk duygusunu öğretmekmiş..." Vatanımdan binlerce kilometre uzakta; ezan sesine hasret kırk yıl yaşadığım...

"Gördüm ki çocuklara yapılacak asıl iyilik onun her dediğini yapmak değil sorumluluk duygusunu öğretmekmiş..."

Vatanımdan binlerce kilometre uzakta; ezan sesine hasret kırk yıl yaşadığım İsviçre'de (AG) son on beş yılda çeşitli kategorilerde futbol hocalığı yaptım... Efendim, sporcu olduğum için Avrupa’nın hemen her yerine gittim. Şimdi de ülkeme döndüm ve antrenörlük yapıyorum…

Avrupa’daki günlerim hep ibretlik olaylarla dolu desem yanlış olmaz... Bir akşam, takımımla idman sırasında futbolcularımdan biri "Cimi Cimi bak bayrağınız" diyerek gök yüzünü göstermişti. İsmim Cemil olduğu için onlar 'Cimi' derdi. Baktım ki gökyüzünde pırıl pırıl gece... Ay, hilal şeklinde, ucunda da bir yıldız... Gökyüzü âdeta Türk bayrağını sembolize ediyordu. Nasıl duygulandığımı anlatamam...

Yine bir gün İsviçre’de bir Alman komşumun çocuğu ile iletişimine şahit oldum. Çocuklarının adı Naumi idi. 4-5 yaşlarındaydı. Evlerimiz ormanla iç içe sayılır. Orman ki ne orman!..

Bu arada duymuşsunuzdur, İsviçre Alpleri oksijen bakımından dünyada bir numaradır. Ağaçların envai çeşidi vardır. Ormandaki her ağaç kayıt altındadır. Ne ağacıdır, kaç yaşındadır ve üzerinde hangi canlılar yaşar... Hepsi bellidir. Evinizin yakınındaki bir ağacı kesmek isteseniz bir sürü prosedürü vardır. Yani ormandan keyfî bir ağaç kesemezsiniz. İşte İsviçre'de çocuklar günlerinin çoğunu böyle yeşil alanda geçirirler…

YAZININ DEVAMI