Kurtulduğuma sevindim; ama...
“Boynumu büküp hakkımda alınacak karar gereği alıp götürecekleri yeri merak ediyordum.” Nezaret dedikleri yerdi. Daracık camsız çerçevesiz bir odada insan ilk anda boğulacak gibi oluyordu. Sonra kendime...
“Boynumu büküp hakkımda alınacak karar gereği alıp götürecekleri yeri merak ediyordum.”
Nezaret dedikleri yerdi. Daracık camsız çerçevesiz bir odada insan ilk anda boğulacak gibi oluyordu. Sonra kendime geldiğimde baktım ki yerde bir sedir üzerinde battaniye vardı. Ayakta fazla duramadım. Yorgunluktan ölüyordum zaten… Sedire uzandım… Çaresizlikten, öfkeden üzüntüden ne yapacağımı bilemiyordum… Kahrımdan ağladım… Ağladım… Ağlasan neye yarar ki… Hem yorgunum hem uykusuzum, hem suçsuzum… Hiçbir suçum yok… Ama bu derdimi kime anlatacağım ki?
Allah’ım bu da mı gelecekti başıma? Burada kim bilir ne kadar kalacaktım? Kim bilir buradan suçlu olarak mı çıkartılacaktım? O zaman kime derdimi anlatıp kimden yardım isteyecektim? Kendi ülkem olsa derdimi anlatabilirdim belki, belki eşe dosta ulaşırdım ama burası Almanya’ydı. Kim bana acır da kim derdime derman olurdu? Üstelik çoluk çocuğum benim yolumu beklemekteydi. Kim bilir nasıl bir endişe ve merak içindelerdi…
Artık saat 23.00 sularıydı… Üzerime kapanan kapı büyük bir gürültüyle açıldı… Beni kaldığım bu izbe yerden alıp sorguya alındığım yere tekrar getirdiler. Boynumu büküp hakkımda alınacak karar gereği alıp götürecekleri yeri merak ediyordum.
Günümüzde yaşanmış hatıralar
25 Mart 2024 | 98 Okunma
Köyde market tavuğu mu?
05 Ocak 2024 | 142 Okunma
İlle vatan ille vatan
04 Ocak 2024 | 68 Okunma
"Köylüme selam söyle"
03 Ocak 2024 | 92 Okunma
İlaç gibi sohbet
02 Ocak 2024 | 121 Okunma
TÜM YAZILARI