“Kardeşim evlenmeyi düşünmüyor”

  “Her ne olursa olsun bütün riskleri göze alarak, asker arkadaşım Abuzer’e telefon ettim...”

  Asker arkadaşım ve "kan kardeşim" Abuzer’e üç gün üç gece muhteşem bir düğün yapıldı. Düğünde kaç ton et tüketildi, ne kadar pirinç harcandı bilmiyorum, bilmek de istemiyorum. Gelin’e ağırlığından daha fazla altın ve takı takılması ise hayli ilginç gelmişti... Düğün sonrasında Kütahya’ya dönmüştüm. Ama benim aklım Azime’ye takılmıştı. Azime’ye yıldırım aşkı ile tutulmuş ondan başkasını düşünemez olmuştum. Gel gör ki bunu Abuzer’e cesaret edip de nasıl söyleyecektim? Kara kara düşünmeye başlamıştım. Ya Azime’nin sevdiği birisi varsa? Ya bana kanı ısınmamışsa? Ya Abuzer bu teklifime tepki gösterirse?.. Beynimi kemiren onlarca soru karşısında hasret dolu günler haftalar geçti. Nihayet her ne olursa olsun bütün riskleri göze alarak Abuzer’e telefon etmeye karar verdim. Utana sıkıla biraz da korkarak durumu açtım: “Bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum kardeşim, ama kalbime inan söz geçiremedim. Ve beni eğer uygun görürsen ve kardeşin Azime nişanlı veya sevdiği birisi yoksa onunla yuva kurmak istiyorum...” Abuzer, o yiğit ve mert arkadaşım tahminimden daha büyük bir olgunlukla karşıladı beni. Hatta benim kardeşliğimi bildiği için ümit bile verdi: -Azime senden iyi bir eş, ben de senden iyi bir enişte mi bulacağım? Amma Azime evlenmeyi düşünmüyor. Çünkü annem babam zamanında onu bir beşik kertmesi ile nişanlamışlar. O da nişanlısıyla evlenmemek için evlenmek istemiyor. Sırf bu yüzden okuyup öğretmen oldu ve köyünü terk etti. -Ne yap...