Kafkasya göçmeni Mehmet

“Muhtar bilirdi ki kişi yalanı; ya karaktersizlik ya kötü alışkanlık ya edebinin azlığından söyler...”

Muhtar, hanın kapısını açtığında içeride ne zamandan beri hapsolmuş rutubet kokusu burnunun direğini kırdı. Suratını muhayyel bir tokat yemişçesine buruşturdu...

Delikanlı sandalyesini çekerek oturdu manavın önünde. Manavda da artık iyice bitmişti her şey Köşelerinde küfler belermiş iki üç salkımla, kabukları iyice su toplamış kabaklar etrafa ekşimsi bir koku yayıyordu...

“Bunları buradan almalı” dedi delikanlı. Bir yandan da “alınınca ne etmeli?” diye düşündü durdu. Hal işini de kendi başına yapamıyordu. Muhtar, manav işini iyice başından salmış, bütün işi yıkmıştı sırtına.