Hasta ziyaretine giderken

  Bir vatandaşa gözüm takıldı… Sırtında eskimiş bir ceket,  ayağında eski bir pantolon…

  Yaşlı hanımefendinin verdiği cevap kesindi: “Geriye dön ve ilerideki BİM mağazasına kadar yürü. Oradan sağa yukarıya dön hastaneyi görürsün” dedi. Kendimce böyle olmalıydı. Hastane uzakta olamazdı. Döndüm geri yukarıya doğru… Bu arada “hastamı arasam mı?” dedim içimden. Baktım telefonumun şarjı da azalmış. Yine de aradım. Ne var ki telefonu “ulaşılamıyor” diyordu… Geri dönüp o hanımefendinin dediği gibi BİM mağazası aramaya başladım. Sağa sola bakarak yürürken demin geldiğim yolun yarısı kadar daha geri gittim. Derken bir terzi dükkânı gördüm: “Şu terzi burayı iyi bilir. Bir de ona sorayım” dedim. Terzi beyefendi de tam mahallesine yakışır şekilde Karadenizli biriydi. Elindeki dikiş işini bıraktı sağ olsun. Dışarı çıktı. Caddeyi göstererek tane tane anlatmaya başladı: “Şimdi geri dönecesun. Ha bu kaldırım temirleri takip ederek dümdüz gidecesun… İleride karşuna bir top sahası çıkacak. Hemen köşesinde bir Halk Ekmek püfesi vardur. O büfeciye sor. Turağu sağa gösterir. Hat 5’e binecesun…” Demek ki metrodan inerken bana yol tarif eden bacının dediği gibi gidecektim… Tekrar döndüm aynı yola… Gide gide iki kilometre kadar daha gittim… Top sahası dedikleri yeşil halı sahasıydı… Halk Ekmek Büfesi de oradaydı. Büfeciye varıp selam verdim:
“Bana İstanbul Taksim Gazi Osman Paşa Hastanesine nasıl gideceğimi söyleyebilir misin?” Camdan aşağı eğildi. Gözlerime bakarak dedi ki: “Şu karşıda...