“Gülistanımın solmayan gülü, İbrahim’im...”

“Suçumuz senin Müslüman olman, benim de Müslüman olmayı kabul etmemdi!..” Aliye’nin İbrahim’e yazdığı mektubu yayınlamaya bugün de devam ediyoruz:Duydum, seni de Hamiyet Hanım isminde birisi ile...

“Suçumuz senin Müslüman olman, benim de Müslüman olmayı kabul etmemdi!..”

Aliye’nin İbrahim’e yazdığı mektubu yayınlamaya bugün de devam ediyoruz:

Duydum, seni de Hamiyet Hanım isminde birisi ile evlendirmişler. Çok temiz bir kadınmış. Ahlaklı, edepli, âlime birisiymiş... “Bana yapılanı sen de ona yap” diye nasıl derdim İbrahim’im?

Demedim. Diyemezdim. Desem de gelmemeliydin. Ama deseydim koşarak gelirdin biliyorum. Sevdim, sevildim, biliyorum; hâlâ beni seviyorsun biliyorum. Hâlâ “gel” desem koşarak gelirsin. Bundan eminim. Ama bunu senden nasıl isterim?

Şimdi ben dul bir kadınım. Bir kızım oldu. Adını Birgül koydular. “Güleyim” diye. Bir defa olsun onlara gülmedim İbrahim’im... Beni senden ayıranlara, beni senden uzaklaştıranlara, beni senden mahrum edenlere nasıl gülebilirdim? Gülmedim İbrahim’im… Yaşım ilerledi, yüzlerim buruştu, adımlarımı zor atar oldum. Beni böyle görseydin, eminim “sana yaşlılık ne kadar da yakışmış” derdin. Bu kadar narindin...

YAZININ DEVAMI