Gözlerinden tanıdım...
“Gizli gizli ağlıyormuş ama korkusundan üvey annesini babasına şikâyet edemiyormuş...” Ortaokula gittiğimiz günlerdi. Sınıfımızda biraz kendini beğenmiş, biraz ukalâ bir sıra...
“Gizli gizli ağlıyormuş ama korkusundan üvey annesini babasına şikâyet edemiyormuş...”
Ortaokula gittiğimiz günlerdi. Sınıfımızda biraz kendini beğenmiş, biraz ukalâ bir sıra arkadaşım vardı. Doğrusunu söylemek gerekirse ondan hiç hoşlanmıyordum. Birçok hareketini de nefretle karşılıyordum. Elbette ki o da benden hoşlanmıyordu. Zaten kimseyi sevmiyordu… Bize göre hâli vakti yerinde bir ailenin kızıydı. Bu rahatlık onu öğrenci olmaktan bile uzaklaştırıyordu. Derslere çalıştığı da yoktu ödevleri yaptığı da… Bu gamsızlığından biraz da kilo almış tombik bir şey olmuştu…
Fakat bu arkadaşımız bir gün okula gelmedi… Galiba rahatsız filan olmalıydı. O yıllarda arkadaşlara telefonla ulaşma şansımız yoktu. Evlerini de bilmiyorduk. Nihayetinde çocuktuk. Gerçi hâlini hatırını sormayı da hiç akıl etmedik. Dedim ya sevmediğimiz ilgilenmediğimiz bir arkadaşımızdı…
Bir gün beş gün derken arkadaşımızın devamsızlığı artıyordu. Okulda öğretmenlerimize de soramıyorduk. O yıllarda yirmi gün devamsızlık yapan sınıfta...
Günümüzde yaşanmış hatıralar
25 Mart 2024 | 100 Okunma
Köyde market tavuğu mu?
05 Ocak 2024 | 142 Okunma
İlle vatan ille vatan
04 Ocak 2024 | 68 Okunma
"Köylüme selam söyle"
03 Ocak 2024 | 93 Okunma
İlaç gibi sohbet
02 Ocak 2024 | 121 Okunma
TÜM YAZILARI
