Gençliğe kızmaya hakkımız var mı?

“Allah’ın gazabından korkmak kadar rahmetinden de ümidi kesmemeyi öğrendik...” Rahmetli babacığım “gençlerin bir ümidi var, belki 70-80’e kadar yaşarım diye. Ama 70’ine merdiven dayamış bir...

“Allah’ın gazabından korkmak kadar rahmetinden de ümidi kesmemeyi öğrendik...”

Rahmetli babacığım “gençlerin bir ümidi var, belki 70-80’e kadar yaşarım diye. Ama 70’ine merdiven dayamış bir insanın ümidi tükenmiştir. Ölüm her an aklındadır” derdi.

“Dünya değişti zaman gittikçe kötüye gidiyor bu gençlik ne hâle geldi?” deniliyor. Baktığımda gençliğimizde biz daha mı düzgündük? Kaldı ki dinî terbiyeyle büyütülmüş, edebi, saygıyı utanma duygusunu öğrenmiştik. Bunlara rağmen nefsimiz nereye götürüyorsa peşinden gidiyorduk. Baktığımda görüyorum ki değişen dünya değil insanlar. İyiler, saygılılar edepliler azalıyor kötüler hızla çoğalıyor.

Bizlere ana baba hoca sözü tesir ediyordu çünkü onlar yaşantılarıyla da örnek oluyorlardı. Gittikçe nesil bozulmaya başıboş yaşamağa başladı. Sadece nefislerin peşinde gidilir oldu.

İnsan yetiştirecek analar babalar hocalar çok azaldı. Evlatlara torunlara artık söz...

YAZININ DEVAMI