“Gel seninle bir anlaşma yapalım!..”

“Kayınpederim anlattıkça çok arzu ediyordum. Çok şükür hac 2004 yılında nasip oldu...” Evlendikten sonra İzmir’e her gidişimde, ya da onların Nazilli’ye her geldiklerinde evimizde asılı...

“Kayınpederim anlattıkça çok arzu ediyordum. Çok şükür hac 2004 yılında nasip oldu...”

Evlendikten sonra İzmir’e her gidişimde, ya da onların Nazilli’ye her geldiklerinde evimizde asılı olan Mekke-i mükerreme ve Medine-i münevvere resimlerine bakarak beni özendiriyordu kayınpeder:

“Bak oğlum şurası Makam-ı İbrahim… Şuradan zemzem kuyularına gidiliyor… Burası Altın Oluk… Biz Türkiye’de o cihete dönerek namaz kılıyoruz… Şuranın arkası Ecyad Kalesi…”

Ben de her seferinde “ya nasip, çağrılmış isek nasibimizde varsa bize de nasip olur” diyerek geçiştiriyorum... Evim kira, asgari ücretle çalışıyorum; ucu ucuna anca denk geliyor hamdolsun...

Yine bir gün kayınpederim dedi ki: “Gel seninle anlaşalım; sen yol parasını biriktir, diğer tüm masraflar bana ait, olur mu?”

YAZININ DEVAMI