Canım Ruhat Teyzem...

“Hürmetimiz, sadece muhabbettendi. Güzeller güzeli Canım Ruhat Teyze'm benim...” Ben Ruhat Teyze'mi bundan tam on beş sene önce on iki yaşındayken çok sevdiğim bir ablamın kına gecesinde tanıdım. Onu anlatmaya...

“Hürmetimiz, sadece muhabbettendi. Güzeller güzeli Canım Ruhat Teyze'm benim...”

Ben Ruhat Teyze'mi bundan tam on beş sene önce on iki yaşındayken çok sevdiğim bir ablamın kına gecesinde tanıdım. Onu anlatmaya ne kelimeler, ne de sayfalar yeter. Anlatılmaz sadece yaşanırdı.

İstanbul'un tanınmış mevlithanlarındandı. Bu âlemin insanı değildi. Başka âlemlerde yaşıyordu. Tam bir Osmanlı kadını idi. Kalp gözü açıktı. Mübarek bir insandı. Ferasetlerine çoğu kez şahit oldum. Kimsenin evinde yatılı kalmaz, lafını kimseden esirgemez, doğru olanı her yerde söylerdi.

Evlenen genç kızların ellerinden tutarak dualarla getirirdi. Düğünlerimizin olmazsa olmazı, göz bebeği, inci tanesiydi. Bir toplulukta birisi kendisini övdüğünde iki mübarek eliyle yüzünü kapatıp, utanırdı.

"Siz bana telefon edip 'Ruhat Teyze gel' deyin ben gelirim” derdi.

YAZININ DEVAMI