Bu, Karadeniz fıkrası değil; gerçek!..

Telefonda bir bayan önce “nereye gidiyorsun?” sonra “beni tanıdın mı?” deyince şaşırdım!.. Aslen Rizeliyiz… Ama bu anlatacağım hadise Trabzon’dan gelirken başımızdan geçti....

Şimdi kendi özel aracımızla İstanbul’a gelmek üzere hareket ettik. Arabada aracı kullanan ben varım. Şoför mahallinde oğlum, arka koltukta hanım bir de damadım var… Yol uzun, git git bitmiyor… E bir an önce istikametimize varmak için de sağda solda oyalanmıyoruz. Bir namaz vakitleri duruyoruz bir de acıkıp birkaç lokma almak için… Hâliyle yolculuk insanı yoruyor… Kafa ambalaj oluyor… Yaklaşık on saattir yoldayız… Bolu’ya yaklaştığımızda arka koltuktaki yolcular artık uyuyordu…

Bolu tüneline gelmeden bir benzinliğe uğradım. Arabaya yakıt alacağım… Bu arada oğlum dedi ki:

-Baba bundan sonra direksiyona ben geçeyim, olur mu?

YAZININ DEVAMI