"Bu çocukların hepsi senin mi?"

“Bir pazar günü kızımın misafir arkadaşı Zülfiye’yi de alarak Bartın’a gezmeye gittik...” Anekdot mesabesinde yaşadığım ve şahit olduğum hikâyem şudur:2002 yılında...

“Bir pazar günü kızımın misafir arkadaşı Zülfiye’yi de alarak Bartın’a gezmeye gittik...”

Anekdot mesabesinde yaşadığım ve şahit olduğum hikâyem şudur:

2002 yılında Bartın’da öğretmenlik yaparken 8 km uzak dağ kenarında müstakil bir ev kiralamıştım. Ev, okulla çarşının tam ortasında idi. Alışveriş yapmak ve eşimle beraber 5 çocuğumu gezdirmek için çok kez çarşıya giderdim.

Bir pazar günü kızımın misafir arkadaşı Zülfiye’yi de arabama alarak Bartın’a gezmeye gittik. Arabada 8 kişiydik. Arabamı Çatmaca Mahallesi’nde açık bir yere çektim. Tahminî 3 saat kadar gezdik, marketten bir şeyler aldık, küçük parkta yedik içtik. Biraz da çocuklar parkta kaydılar. Çocuklar kayarken birkaç kişinin bana doğru bakmaları ve kendi aralarında konuşmaları dikkatimi çekti. Eşim de farkında olmuş ki o da bizim tarafa bakıyordu. Her ikimiz de çocukları kontrol ettik, eksik yoktu. Yaramazlık ya da başka üzücü olay da görünmüyordu. Peki insanların ilgisini çeken ne idi?

Çok...

YAZININ DEVAMI