“Benim cesedimi kokutma!”

“Ben bu barakada ölürsem uzun süre kimsenin haberi olmayabilir. Ama sen fark edersin!..” Verilen adres bir ev değil, bir apartman bahçesine yapılmış kulübe gibi bir yerdi. Birden duraksadım. Çünkü taksitle...

“Ben bu barakada ölürsem uzun süre kimsenin haberi olmayabilir. Ama sen fark edersin!..”

Verilen adres bir ev değil, bir apartman bahçesine yapılmış kulübe gibi bir yerdi. Birden duraksadım. Çünkü taksitle satış yapacaktım ve diğer ayların taksit ödemeleri için şirketime karşı sorumlu idim. Ama içimden bir ses “devam et” dedi.

Ve boyasız ahşap kapıyı tıklattım. İbrahim Amca'nın “geldim” diyen sesinden bir müddet sonra kapı açıldı. Beni içeri davet etti. İçerisi dışından da sadeydi. Hazırdaki çayından içerken siparişini verdiği cihazı teslim edip kullanımını basitçe anlattım. Ve yanımda getirdiğim o günkü Türkiye gazetesini teslim ettim. Yanında Anadolu Evliyaları serisinden bir de kitap hediye ettim. Kitaba baktı ve “bu ne kitabı?” dedi. Ben de “Evliyaların hayatlarını ve menkıbelerini anlatan kitaplar” dedim.

"Benim okumam yok, senin hatırına gazete abonesi oldum. Bunları şöyle yüksekçe bir yere koyayım isteyene veririm" deyip duvarda asılı küçük ekranlı televizyonun üzerine bıraktı.

O şekilde İbrahim Amca ile aboneliği de başlatmış olduk...

YAZININ DEVAMI