Bakışlarıyla beni suçluyor gibiydi!..

Eski bir araba ile köylere ekmek dağıtıyorduk. Şoför iyi bir insandı. Beni de çok severdi. On bir yaşlarındaydım… O yıllarda elimiz tuttuğu zaman mutlaka bir işe gider anamıza babamıza yük olmamaya...

Eski bir araba ile köylere ekmek dağıtıyorduk. Şoför iyi bir insandı. Beni de çok severdi.

On bir yaşlarındaydım… O yıllarda elimiz tuttuğu zaman mutlaka bir işe gider anamıza babamıza yük olmamaya çalışırdık. Sistem de şimdiki gibi değildi, çocukların çalışması ve iş bulması da kolaydı… Ben de aileme yardım etmek için bir fırında çırak olarak çalışmaya başlamıştım.

İşimiz kolay değildi aslında… Eski bir araba ile köylere ekmek dağıtıyorduk. Şoför iyi bir insandı. Beni de çok severdi. Hatta taşımakta zorlandığım ekmek kasalarını bir bahane ile o taşır, küçük yaşımda ağır yükler altında ezilmemi istemezdi.

Çocuklara acıyan merhamet eden insan bir başka oluyor. O ve ben, benzer kaderleri yaşayan iki iş arkadaşı gibiydik. Tamam, o çoluk çocuğuna helalinden ekmek parası kazanmak için çalışıyordu ben aileme katkıda bulunmak için çalışıyordum. Ama sonuçta ikimiz de helalinden kazanmak için o yollarda ömür tüketiyorduk.

Ben fakir olan aileme yük olmamak için o çocuklarını kimseye muhtaç bırakmamak için sabahın erken saatlerinden gece geç vakitlere kadar çalışıyorduk.

YAZININ DEVAMI