“Bak bakalım nereye geldik?”

“12 yaşında bir çocuk, babası varsa yanında kimden, neyden, niçin korkacakmış ki?” Siz de öyle misiniz, bilmem. Ben, daha önce gerek yürüyerek gerekse taşıtla geçtiğim bir yoldan korkmam. Bilirim...

“12 yaşında bir çocuk, babası varsa yanında kimden, neyden, niçin korkacakmış ki?”

Siz de öyle misiniz, bilmem. Ben, daha önce gerek yürüyerek gerekse taşıtla geçtiğim bir yoldan korkmam. Bilirim çünkü nereye, nasıl gideceğimi. Bilirim çünkü neyle, nelerle karşılaşacağımı.

1954 Haziran’ında Manavgat’tan Akseki’nin Gödene köyüne doğru babamla birlikte yürüdüğüm yoldan daha önce geçmemiştim hiç. Evet, ilk kez yürüdüğüm bir yoldu ama korkum da yoktu, endişem de… Çünkü babam vardı yanımda.

12 yaşında bir çocuk, babası varsa yanında kimden, neyden, niçin korkacakmış ki?

Güneyden kuzeye Manavgat Ovası’nı katedip Toroslar’a ulaştığımızda akşam olmuştu.

YAZININ DEVAMI