Acaba ecelim mi çağırıyor?

“Yol ayrımında ayrılıp arabanın yönünü yokuşa verdim. Koyu bir karanlık hâkim oldu...” Gördes hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum... Artık "bu gece yarısı yalnız başıma yola...

“Yol ayrımında ayrılıp arabanın yönünü yokuşa verdim. Koyu bir karanlık hâkim oldu...”

Gördes hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum... Artık "bu gece yarısı yalnız başıma yola çıkmak akıllıca bir iş değil” diye düşündüm. Yatakta uyanık, biraz o yana, biraz bu yana döndüm ama içimdeki o huzursuzluk devamlı çoğalıyordu; "Kalk Gördes’e git!.." Yataktan kalktım. İki rekât namaz kıldım. Dua ettim. Ama içimdeki his sürekli “Kalk yola çık” diyor. Bir türlü o duyguyu ve hissi bastıramıyorum... Kalktım elbiselerimi tekrar giydim. “En iyisi yola düşüp Gördes’e gideyim” dedim...

Hatta bir ara kendi kendime “yahu acaba ecelim geldi de o yolda öleceğim mi? Ecelim mi beni çağırıyor” diye de düşündüm. Yani illa “kalk Gördes’e git” hissini bastıramayınca aklıma böyle düşünceler de geliyordu...

Ayağa kalktım. Kararımı verdim. “Bu işte de bir hayır var, en iyisi Gördes’e gideyim” dedim. Bu arada saat de 01.00 oldu.

Aşağıya bahçeye indim. Arabayı çalıştırdım. Rahmetli...

YAZININ DEVAMI