Ablamın çeyiz sandığı...

“Çeyiz sandığı genç kızların hayali, gelinlerin servetiydi şimdilerde neredeyse unutuldu gitti...” Yirmi bir yaşında evlenen ablam, köy şartlarına göre biraz geç evlendi sayılabilir. O...

“Çeyiz sandığı genç kızların hayali, gelinlerin servetiydi şimdilerde neredeyse unutuldu gitti...”

Yirmi bir yaşında evlenen ablam, köy şartlarına göre biraz geç evlendi sayılabilir. O zamanlar, köy yerinde 18 yaşını bulan kızlar evlendirilir, bu yaşı geçenler de ‘evde kaldı’ kabul edilirdi...

Ablamın geç evlenmesinin tek sebebi, evde yetişkin erkek olmamasıydı...

Geç evlenince de çeyizini odalar almaz oldu. Eskiden düğünden önce ‘çeyiz serme’, tabii ki çeyiz serme olunca ‘çeyiz görme’ de vardı. Çeyiz görmeye gelenler, hayatlarının en mutlu anlarını yaşarlardı, eleştirilecek bir şey buldukları için…

Bir de kızlar arasında ‘örnek kavgası’ vardı. Çeyiz hazırlanırken çok çeşitli oya, süsleme vardı. Kızlar, bunlara ‘örnek’ derlerdi. ‘Benim örneğimi izinsiz kullanmış.’, ‘Örneğini benden kıskandı...’ kavgaları yaşanırdı.

Hatta bu kavgaya bir defa babam bile taraf oldu. Arkadaşının kızına ablam örneği vermeyince iş babasına, babasından babama aksetmiş. Ablamın ağladığını biliyorum, ama örneği verdi mi, vermedi mi onu bilmiyorum. Bildiğim bir şey daha, ablamın çeyizlerini üç sandık almamıştı.

YAZININ DEVAMI