Cumanın Dağı'nda tosun aradım

“Babamın asker arkadaşını sordum, bana evini gösterdiler. Evine vardığımda şükür adam evde idi...” Değerli Türkiye okuyucuları, her zaman söylediğim gibi ben bir Anadolu çocuğuyum....

“Babamın asker arkadaşını sordum, bana evini gösterdiler. Evine vardığımda şükür adam evde idi...”

Değerli Türkiye okuyucuları, her zaman söylediğim gibi ben bir Anadolu çocuğuyum. Anadolu’nun ufak bir köyü benim köyüm. Babam rençperlikle evini geçindiren fakir bir köylüydü. Rahmetli olan babamın yedi çocuğu vardı. Yani biz yedi kardeşiz.

Ben kardeşlerin en büyüğüyüm. Dolayısı ile babamın da ilk yardımcısıydım. Elim iş tutacak hâle gelince her işe koştururdu beni. Ekin biçerken su taşımak, tarla sürerken kesek dövmek hep benim işimdi.

Sekiz, on yaşlarında olduğum bu sıralarda gücümün yettiği her işte vardım. Ekin biçilirken destenin altını toplamak, sebze, meyve olunca satmak hep benim işimdi. İlkokul son sınıftayım. O yaz babam çift sürmek için Darı Pınarı köyünden bir tosun almıştı. Darı Pınarı köyü Ayvalı'ya yaya olarak üç saatten fazla çeken bir köydür. Güzergâhta koca bir dağ, Cumanın Dağı var.

Bir gün bağlı yerinden boşanan tosun kayboldu. Babam sağa-sola baktıysa da bulamadı. Hayvanların sezişleri çok kuvvetlidir. Babam sonunda tosunun, satın aldığı köye geri gitmiş olabileceğini söyledi. Bana dedi ki:

“Hüseyin, oğlum sen Darı Pınarı köyüne git. Orada (şimdi adını unuttum), benim bir asker arkadaşım var, tosunu ondan aldım. Muhtemelen geri gitmiştir, bulup sana versin al getir” dedi.

YAZININ DEVAMI