“O isimde bir hasta yok”

 “Baktım hastanenin genç görevlileri de merdiven kullanıyor… Oh be yürümek ne güzel...”   Yakın bir arkadaşımın telefonuma attığı konumdan yola çıkarak ameliyat olacağı...

 “Baktım hastanenin genç görevlileri de merdiven kullanıyor… Oh be yürümek ne güzel...”
 
Yakın bir arkadaşımın telefonuma attığı konumdan yola çıkarak ameliyat olacağı hastaneye hayli bir adres yol vb. mücadelesinden sonra ulaşmıştım ama bu defa da hastanede soracak yetkili yoktu… Oradan birileri ikaz etti beni… Saate baktım, hakikaten öğle saati imiş…
“Ne zaman başlıyor mesai?”
“Bir buçukta”
Daha bir saat var yani… Hay Allah… Ne yapsam ya, şimdi bir görevliye soru sormak için bir saat bekleyeceğim mi ben?
Ben o vakitte hastamı ziyaret eder çıkar giderim bile ya… Şöyle, salonda görevli olduğunu tahmin ettiğim de olsa birisini aramaya başladım. Koskoca insan kalabalığının içinde gözüm tarıyor etrafı, bir görevli bulmak için… Derken bir odadan görevli olduğunu yeşil kıyafetinden anladığım bir hanımefendi çıktı. Yanına vardım hemen:
“Affedersiniz, bir hasta ziyaretine geldim de...”
Ablaya hastamı ve durumu anlatınca sağ olsun dedi ki:
“Genel cerrahi beşinci kattadır. Oraya çıkın.”
“Hay Allah senden razı olsun...”
Tekrar yürüdüm danışmaya doğru… Danışma kısmının arkasında kalan asansörlere yukarı işaretine basıp bekledim… Biraz sonra bir asansör geldi… Ama 3. kata kadar yazıyordu.
Çıktım kabinden, Danışmanın kenarından dolandım; baktım ki hasta ve ziyaretçi asansörleri L şeklindeki kısımda… Ama içiresi insan dolu… Dedim ki içimden:
“Sen yine merdivenlere yönel! Temiz hava, yavaş yavaş çıkarsın…”
Merdivenlere yöneldim… Gerçekten de baktım hastanenin genç görevlileri de merdiven kullanıyorlar… Oh be yürümek ne güzel…
Beşinci kata çıktım… Yemek dağıtım vaktiymiş… Görevliler hazırlık içindeydi… İki görevli de bankodaydı. Hastamın ismini söyleyip oda numarasını sordum.
Dedi ki bayan:
-Bu isimde bir hasta yok…
-Ama nasıl olur? Bana konum gelmişti… Bu hastane olduğunu söylediler.
“Burada o isimde hasta yok beyefendi…”
Ben “Hay Allah ne yapacağız?” diye düşünceye dalacakken içeriden bir ses geldi…
“O hastayı soran kim?”
Sesle birlikte bir beyefendi gözüktü. Belli ki hastanede Hoca idi…
-Ben sordum Hocam?
“Hoş geldiniz” dedikten sonra kibar ve tane tane anlattı:
-O hastamız buraya geldi evet. Ama biraz kiloluydu. Yaşı da var… Diyabet sorunu da olunca hemen ameliyata almadık. Bir biyopsi aldık. Hastanede beklemesindense evde istirahati daha sağlıklı olur diyerek evine gönderdik.”
-Yani burada değil, demişim gayri ihtiyari…
-Değil...
-!..
YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Köyde market tavuğu mu? 05 Ocak 2024 | 136 Okunma İlle vatan ille vatan 04 Ocak 2024 | 65 Okunma "Köylüme selam söyle" 03 Ocak 2024 | 85 Okunma İlaç gibi sohbet 02 Ocak 2024 | 116 Okunma Dedem ve anneannem 01 Ocak 2024 | 113 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar