Henüz on dokuz yaşındayım

“Ben bunları söylerken siz de beni yaşlı birisi mi sanıyorsunuz? Henüz 19 yaşındayım ben...”

O üç kadının verdiği broşürü yırtıp atmıştım ama kendi kendime sorduğum sorulara da cevap bulamıyordum:
“Nasıl olur böyle bir şey? Nasıl olur da elin misyoneri ülkemin sokaklarında bu kadar kolay ve rahat fikir ve düşüncelerini bizlere dağıtabilirler?
Nasıl olur da Müslüman ülkesinde rahatlıkla Hıristiyanlık propagandası yaparlar?
Çok üzüldüm… Sonra da kendi kendime kızdım.
Keşke, dedim. Keşke o an anlasaydım da bütün broşürleri “verin arkadaşlarıma dağıtırım” diyerek alsam ve imha etseydim. Sonra bunun da bize uygun bir davranış olmayacağını düşündüm. Müslüman bu tür hilelere yönelecek insan değildi…
Ama ülkemdeki genç beyinlerin yıkanmasına içim yandı… Yok muydu gençlerimizi bu zararlı fikir ve neşriyattan korumanın bir çaresi?
Zaten internet ve televizyonlarda yeterince zehirliyorlardı gençliği.
Ben bunları söylerken siz de beni yaşlı birisi mi sanıyorsunuz?
Henüz 19 yaşındayım ben. Yaşımı belirtmemin sebebi avcıların işe nereden başladıklarına dikkat çekmek içindir.
Dikkat çekmek istediğim diğer husus ise benim tesettürlü olmam.
“Bu kapalı, niyetimizi anlar” gibi bir düşünce içerisine bile girmeden direkt broşürü verdiler.
Bu hadise bana çok şey öğretti... İlim öğrenmenin Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okumanın önemini daha iyi anlamış oldum. O zaman “Herkese Lazım Olan İman” kitabının, “Namaz Kitabı”nın, “Seadet-i Ebediyye” kitabının önemini anladım. Eğer bizler dinimizi doğru kaynaktan öğrenirsek çocuklarımıza Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okursak onlara kim ne kadar broşür verirse versin vız gelir. Yeter ki ülkemizin gençleri dinini, milletini, tarihini bilmeyen boş beyinler olarak yetişmesin. Yeter ki gençlik dinini, dilini,