Sana evde kim bakacak?

“Takı dedikleri, para dedikleri şey, bir zavallı çocuğun hayallerinden çok mu önemliydi?”


Mesele anlaşılmıştı. Kendi çocuklarının sünnet düğününde Murat’ın da sünnetini yaptırmak isteyen aile öte yandan düğünde gelen davetli hediyelerinin sadece kendi çocuklarına kalmasını istemişlerdi.
Bu bakımdan kına gecesinde o komşunun oğluyla birlikte Murat da bulunmamalıydı. Bulunur ise gelen davetlilerin vereceği hediyelerin bir kısmı Murat’a gidebilirdi. Hepsi kendi oğullarına kalmalıydı. Öyle düşünüyorlarmış
Devam etti Murat: “Ben sadece pazar günü gidip Ercan sünnet olurken arada sünnet olacağım. Sonra da beni eve getirecekler...”
Kendimi tutamayıp ortaya atıldım:
“Peki evde sana kim bakacak Murat?”
Annesi evde felçli olan Murat omuzlarını hafifçe yukarı kaldırıp dudak büktü.
Annem “Çaresizliğin gözü kör olsun” diye ağlıyordu. Ağzımızı bıçak açmıyordu. Murat gözleri dolu dolu bizim vereceğimiz kararı bekliyordu. Takı dedikleri, para dedikleri şey, bir zavallı çocuğun hayallerinden, ümitlerinden sevincinden çok mu önemliydi?
Demek bunun için Murat’ı kına gecesine istememişlerdi. Murat niye arkadaşları gibi giyinip dolaşmasın, pırıl pırıl sünnet kıyafetleri giymesin, niçin zevk ve mutluluğu tatmasındı? Bu hayalleri öldüren şey parasızlık mıydı? Nasıl oldu bilmiyorum, yerimden fırladım:
“Aman siz de! Düşündüğünüz şeye bakın! Biz balkonu hangi gün için yaptık ki? Güzel bir hazırlık yaparız, eşi dostu çağırırız. Kadınlar kendi aramızda eğleniriz. Murat’a da sünnet kıyafeti giydiririz. O kıyafetle üç dört saat dolaştırır sonra kınamızı yakarız...”
Fikrimi herkes çok beğendi. Ama ortada sünnet kıyafeti yoktu. Murat heyecanla cevap verdi: