“Yazıklar olsun Kemal Bey” bile boş bir serzenişmiş!

Günlerdir, haftalardır Kemal Kılıçdaroğlu’nu ve etrafındaki zevatı izliyorum…

Önce o zevattan söz edeyim… Bir kastanyet takıp, bel büküp gerdan kıvırmadıkları kaldı. Bir sevinç, “koltuklarımıza dönüyoruz” nidalarıyla bir coşku ki, o kadar olur yani!

Kemal Bey’e gelince, taa en başından bu yana sahnelediği oyunda bir değişiklik yok, hep aynı sözcükler, hep aynı “poker face!”

Bu zat hakkında yeni bir yazı yazmaya gerek olmadığını düşündüm... Yaklaşık 10 yıl önce, bir Adana mitingi sonrası kaleme aldığım yazının, kişiliğini ortaya koymak adına gayet yararlı olacağına karar verdim. Yazının başlığı şöyleydi:

-Yazıklar olsun Kemal Bey!

Bugün geriye doğru dönüp baktığımda ne kadar boş bir serzeniş olduğunu görüyorum!