Gururla veda

Pazartesi gecesi M.City, ligde Stoke’a konuk oldu. Müsabakaya çıkarken 13 puan farkla liderdiler ve şampiyonluk için kalan 9 maçın 4’ünü kazanmaları yeterliydi.

City’nin hiçbir puan mecburiyetinin olmadığı o gün, Guardiola sahaya 11 asla çıktı. Sakatlıktan dönen Sterling ve Fernandinho, İspanya’ya gidip geldiği için antrenman eksiği olan Silva dahil tüm yıldızlarını riske etti ve maçı erken koparmasına rağmen 85 dakika oyuncu değişikliği yapmadı. Guardiola’nın bize garip gelebilecek bu tercihinin sebebi şuydu: Takımının maç kaybetmesini, kazanma alışkanlığının yok olmasını istemiyor. Kazanma serisi takımlara bir meleke kazandırır ve seriyi yitirmek de ruhsal istikrarsızlık demek. Guardiola’nın farkında olduğu basit bir gerçekti bu: Ciddiyet. Her şeyden ve herkesten önce ciddiyet.

EN İYİ 11 ÇIKMALIYDI

- Dün akşam Beşiktaş, tarihinin ilk Şampiyonlar Ligi son 16 iç saha maçını oynadı. Üstelik sadece gururumuz Beşiktaş için değil, Medel, Fabri, Tolgay, Oğuzhan dahil birçok futbolcu için de bir ilk bu. Doğrusu ben Beşiktaş’ın bu maça, aynen Bayern gibi elindeki en iyi 11’le çıkmasını beklerdim. İdeal 11’le Bayern’e karşı alınacak 1-0’lık bir galibiyet bile, bu seviyede deneyimsiz Beşiktaşlıların moral değerlerini son derece yükseltirdi bence.

DAHA KÖTÜ OLMAZDI

- Dün çıplak gözle de gördük ki, Ulreich’lı Bayern savunması, önde baskıya karşı kırılgan. Evet Bayern geçen yıl bu turda 11’e 11’ken bile Arsenal’e beş atmıştı. Evet, 100 milyonluk Beşiktaş’ın 650 milyonluk Bayern’i elemesi imkânsız gibiydi. Ancak insan şunu düşünmeden de edemiyor:

Eğer Güneş ilk maça Love değil Negredo ile başlasa... Son 10 günde yeniden keşfettiği Tolgay’ı o sıralarda en geriye atmış olmasa... Dün de ideal 11’iyle sahaya çıksa... Bu 180 dakikadan, çok daha fazla kazanımla ayrılmaz mıydı Beşiktaş? Ben, bu sonuçlardan daha kötü olmayacağına eminim doğrusu.