Yoksa rüya mı?..

Salgın öncesine kadar her sabah ilk yaptığım işlerden biri, elektronik posta kutumu açıp okurlarımdan gelen iletileri okumak olurdu.

Hatta bazen geceleri uykum kaçtığında da aynısını yapardım.

Ama son birkaç aydır, geceleri posta kutuma asla dokunmadığım gibi, sabahları da eskiye oranla gecikerek ve mecburen bakıyorum.

Çünkü her gün adeta çığ gibi artan sayıda moral bozucu ve üzücü mesajlar geliyor. Geceleri okursam uykum daha da kaçıyor. Zira sabahlara kadar bunları yazanları, çoluk çocuklarının içine sürüklendikleri çaresizlikleri düşünmekten kendimi alamıyorum.

Örneğin dün sabah, bu yazıyı...