Ve bando hâlâ Matilda Valsi’ni çalıyordu!..

Henüz delikanlı iken bohçamı toplar, yollara çıkardım.
Özgür ve avare bir yaşam sürerdim…
Yemyeşil havzalardan, tozlu taşraya dek Matilda Valsi'ni dinler, dans eder, gezer, onu diyardan diyara taşır dururdum…

*  *  *

Sonra 1915'de, bana “Gel buraya evlat, hovardalığı bırak, yapılması gereken işler var, onları yap” dediler.
Başıma teneke bir şapka geçirdiler, elime bir silah verdiler ve uygun adımlarla savaşa gönderdiler…

*  *  *

Gemi Gelibolu'ya doğru limandan ayrılırken, sallanan bayraklar, tezahürat, çığlıklar ve gözyaşları arasında uğurlama bandosu Matilda'nın Valsi'ni çalıyordu.
Nasıl da hatırlıyorum tüm ayrıntılarıyla;
Deniz ve kumsalın kanımızla kırmızıya boyandığı o uğursuz, berbat günü.
Ve… Suvla Körfezi denilen o cehennemde nasıl paramparça olduğumuzu…
Türk askeri hazırdı, bekliyordu, bilenmişti kazanmaya…
Nitekim başladı bizi mermilerle ıslatıp yağmur gibi bomba yağdırmaya.
Beş dakika dolmadan, hepimizi cehenneme gönderdi.
Neredeyse gerisin geri, ta Avustralya'ya kadar yollayacaktı…
Ama bando hâlâ Matilda'nın Valsi'ni çalmaktaydı…