Umudunu sakın kaybetme!..

Dün sabah uyanıp cep telefonumu açtığımda Küba’dan gelen bir mesajla karşılaştım. Yıllar önce  başkent Havana’da geçirdiğimiz bir yılbaşı gecesi, çat kapı bir eve konuk olmuştuk. Daha önce hiç tanışmadığımız aile, bizi sanki kırk yıldır görmedikleri bir yakınları gibi sımsıcak ilgiyle karşılamış, unutulmaz konukseverlik örneğiyle ağırlamıştı. Üstelik evde yaşam mücadelesi veren bir hasta vardı. Kendisine geçmiş olsun dileğinde bulunduğumda “Umudunu sakın kaybetme! Aksi takdirde yaşamanın anlamı kalmaz! Ben bu hastalığı yeneceğim!” demişti.

* * *

Aradan yıllar geçti…