Namuslu olmak ve olmamak üstüne…

1.Namus deyince; asgari ve meşhur şartları hepimiz ta’dât edebiliriz herhalde. Bu şartları tabi ki kabul ediyor ve bu hususlara asla itiraz etmiyoruz. Fakat namus, sadece kadınlara özel veya kadınlarla alakalı bir durum değil. Aslında namus, en fazla erkeklere ve özellikle de adam olanlara lazım olan bir şey.

2.Veya namus sadece iffet veya örtünmekten de ibaret değildir:
Söz ve ahit, namustur.
Emanet ve sır, namustur.
Vefa ve dostluk da namuslu olmaya dâhildir.
Dava, namustur.
Tüm mukaddesat, namustur.

Görev ve sorumluluklarımız, namusumuzdur.
Şahsiyetli ve adam olmak, namusa dâhildir.
İstikamet, namuslu olmanın gereklerindedir.
Cesaret ve azim de yine namuslu olmanın şartlarındandır.
Hüsnü niyet ve hüsnü zan da namusa dâhil işlerdendir.

Bu durumda, meşru olan tüm bu işlerin aksi durumlar, “namussuzluk” olarak nitelendirilebilir. Kelime ağır olabilir ama bunları ifade etmemiz gerekiyor zira aksi halde bu işlerin sonucu daha ağır ve telafisi olmayan durumlar olabilir.
3. Tesettürün de sadece başörtüsü ile alakalı olmadığını da tam yeri gelmişken hatırlatmak istiyoruz. Tesettürün sınır ve tarifleri, aşağı yukarı üzerinde ittifak edilmiş ve bilinen konulardır. Konu ile alakalı bestseller kitaplar yerine klasik kaynaklara bakmak yeterli olacaktır. Tabi ki örf ve ayrıntılarda ihtilaflar olabilir.

4.İnsanları ahlaklı veya ahlaksız olarak nitelendirmenin bazı şartları vardır:
Evvela insanları terbiye etmeliyiz. Terbiye ile verilmesi gereken ilk şey ise iman ve şahsiyettir. Terbiye olmadan, insanları yargılayamayız. Zira Efendimiz SAV, kendisine düşmanlık edenleri; “cahil” olarak nitelendirmiştir. Zira cahil olmayan bir insan, kendisini dünya ve ahrette mutlu edecek şeylere nasıl düşman olabilir!

Sonra insanları, ahlaklarını bozacak şeylerden korumak gerekir.
Son olarak da insanların ahlaklarını tamamlayacak işlerde onlara destek olmak gerekir. Buna örnek olarak, bekâr birini evlendirmek verilebilir. Bir önceki maddeye örnek olarak ise harama götüren işlerin engellenmesi gösterilebilir.
İnsanları evlendirmeden ve onları harama götüren şeyleri engellemeden, onlara namussuz veya ahlaksız diyemeyiz.
Son olarak insanları denemek gerekir. Para veya makam ile denenmemiş bir insana, bu konularda güvenmek aceleciliktir.