ABD'ye sorarak zincir kırılmaz

Çankırı, Kurşunlu'dayız. Vatan Partisi'nin 96. Üretim Kurultayı.
Yüze az kalmış.
Ama hepsinde aynı sorun. Aynı feryat. Benzer şikayetler giderek artıyor. Sesler yükseliyor. Ne yapacağız? Ne yapacağız?
Hayvan üreticisi konuşuyor. Kaba yem üretiminde sıkıntı var. Neden? Genç nüfus köyleri geçim derdiyle terkediyor. Tarlalar boş. Ekilmiyor. Neden? Çünkü girdi maliyetleri yüksek. Geçen yıl şu kadardı. Bu yıl 3-4 misli. Hepsini dışarıdan aldığımız için kantarın topu kaçtı...
Taleplerini sayıyorlar. Tarımsal sulama, toplulaştırma, kamulaştırma, ürün çeşitlemesi, eğitim, planlama, fiyatlar ya aşırı düşüyor ya aşırı yükseliyor, alım garantisi olmalı, dışa bağımlı olmayalım, mühendisler tarım il müdürlüklerinde masa başında değil sahada olmalı, dişi hayvanların kesimi yasaklanmalı, düve ve damızlık hayvanlar devlet tarafından verilmeli, uzun vadeli taksitleri yayılan krediler... Biz buna bir de kooperatifçiliği, tarım sanayi yatırımlarını, ürettiklerimizin pazarlanmasını ve katmadeğer katılımını da ekliyoruz...
Hepsi gerçekleşebilir talepler.
“Bir karış kalmasın ekilmedik!” İşte o zaman kalmaz.
Türkiye coşar.

1400-1700 rakımda bal üretiyorlar. Dünya birincilikleri var.
Balcılık zor iştir. Fedekârlık ister. Yaşamınızı o koşullara uydurmak zorundasınız aylarca ailenizden uzak. Yaylalarda, dağlarda. Günü sıcak, gecesi soğuk.
Kamyon kamyon Türkiye'yi çiçek peşinde dolanırsınız.
Kışın boş durmak yok, arıların beslenmesi var.
Geldik yine girdiye, mazota.
Nasıl buraya geldik. Bir litre mazotla bir kilo buğday eşitti diyorlar. Bu eşitlik nasıl bozuldu?

Girdiler ve maliyet yükseliyor. Ürün fiyatı artmıyor. Çiftçimizin üretme şevki kırılıyor.
Geliyoruz tenzili rütbeye.
Çünkü çiftçimiz efendiyken, kambura sayıldı.
Sistem değişti.
Şimdi zaman, yeniden nasıl efendi yapacağız zamanı.
Vatan Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek onu anlatıyor.
Güneşimiz, toprağımız, suyumuz var.
İnsanımız var hepsinden önce. Çalışkan.
ABD danaları bostana girdi. Efendilik bozuldu.
“Biz çiftçi baştacı diyeceğiz” diyor. Yolunu bir bir anlatıyor.
Karar noktasına geldik çattık. Artık devam edemeyeceği anlaşılıyor. Borç... borç... borca girdik, battık.
Türkiyeye haciz geliyor artık.
Sistem bitti artık.

Umutlu olalım.
Yeni sistem geliyor.
Ucuz mazot, gübre, yem...
Bizim kaynakları üreticiye döndürecek bir hükümete ihtiyacımız var.
Üreticilerin hükümeti olması gerekir.
Üreticilerin milli hükümeti.
Ama Vatan Partisi Genel Başkanı bir şart koşuyor:
“Yalnızca talep etmeyeceğiz. Siyaset meydanına çıkacaksınız. Sizin sözünüz dinlenmeli!”
Programı üreticiler zaten söylüyor. Ona uygun dış politika izleyeceğiz.
Enerji fiyatlarını denetleyemiyoruz, deniyor.
Denetleriz. Dostumuzu dost bilirsek.
Traktöre mazot dolduramazsak, nasıl bir karış toprak kalmayacak gibi ekeceksin.
İsrail'e gideceğimize, İran'a gitmek gerekir. Eğer tercih edilecekse çiftçiden yana olacaksanız.

Türkiye zincirlerini kırmaya başladı.
Bunu tam yapmamız lazım. ABD'ye sorarak olmaz.
Yeni bir uygarlık yükseliyor.
İşte bu büyük kararı vereceğiz.
Üreticimize “üret arkandayız” diyecek miyiz... Destekleyecek miyiz... Yoksa bankalardan, borsa vurguncularından yana mıyız?
Çanakkale'de en çok şehit verenlerin memleketindeyiz...
“Çanakkale'nin içinde aynalı çarşı... ana ben gidiyom düşmana karşı...”
Bu türkünün sahipleri.
Onlardan beklenen masaya yumruk vurma zamanıdır.
Hayatımız umut.
Çünkü biz “toprak-su-tohum-emek” birleşince yeşereceğini biliyoruz.
Bereketli olacaktır.