Siyasal linç

Halk yağcılığı/popülizm iyi değildir.
Halka yukarıdan kibirli bakmak, seçkincilik yapmak daha kötüdür.
Halkı tanımak şarttır! Halkımızı nasıl anlatıyor Nazım Hikmet: “Topraktan öğrenip,
kitapsız bilendir.
Hoca Nasreddin gibi ağlayan,
Bayburtlu Zihni gibi gülendir.
Ferhad’dır
Kerem’dir
ve Keloğlan’dır.
Yol görünür onun garip serine,
analar, babalar umudu keser,
kahpe felek ona eder oyunu.
Çarşambayı sel alır,
bir yâr sever
el alır,
kanadı kırılır
çöllerde kalır,
ölmeden mezara koyarlar onu…” Biz halkımızı böyle tanıyoruz.
Bu demek değil ki, her yaptığı doğrudur, iyidir, sevaptır!
Arayışımız; insanı alçaltan linç duygusuna halkın nasıl getirildiğini kavramaya yöneliktir.
70’lik dedeler…
Başı bağlı Anadolu kadını…
Hangi sosyal psikolojik duyguyla Kılıçdaroğlu’nu linç etmek istedi?
Sadece onlarla mı sınırlı memleketteki linç kültürü?
Televizyonlar, gazeteler Çubuk-Akkuzulu olaylarını konuşup tartışırken herkesin şaşırdığı bir kadının, Kılıçdaroğlu’nun bulunduğu ev için “yakın… yakın…”diye bağırması oldu. Hepimizin aklına, yıllar önce Sivas-Madımak Oteli önünde “yakın… yakın…” diye bağıranlar geldi. Bu nedenle…
Sağduyu sahipleri “hiç mi akıllanmadık” diye haklı olarak sordu.
Soruyla yanıt vereyim:
Madımak katliamından Çubuk Akkuzulu’ya 26 yılda ülkemizde hangi toplumsal şartlanmaları değiştirdik ki?
O gün de…
– “Şunlar provokasyon yaptı.”
– “Bunlar provokatör” diye tartışıp durduk.
Bugün de benzerini yapıyoruz!
Biz tartışırken bakın önceki gün ne oldu?