Ortak sevinç günü

Fakat…
Öyle bir ülke haline getirildik ki, ağız tadıyla bayramlarımızı kutlayamaz olduk!
Ramazan Bayramı mı?
Yoksa…
Şeker Bayramı mı?
“Ramazan Bayramı” diyenler şu görüşten!
“Şeker Bayramı” diyenler öbür görüşten!
Biri “ilerici”…
Diğeri “gerici” öyle mi?
Ne saçma bir politik tartışma konusu… Temel sorunumuz hep kültürel kodlar üzerinden “haklı çıkma” gereksizliği değil mi?
Oysa…
Diller birbirine kardeştir. Hepsinin bir “baba sözcüğü” vardır:
Ramazan…
“Ar ramadân”… İslamiyet’ten önce kullanılan sözcük. Araplar, Temmuz- Ağustos aylarına tekabül eden aya verdikleri isim…
Arapça “ramad” kuru sıcak sözcüğünün mastarıdır. (Aynı kökten İbranice “remets” kor, sıcak kül anlamıma geliyor…
“Ramadan “rmd” kökü, Kur’an’da bir yerde geçiyor; “keramadin”, küle benzer anlamında! (İbrahim 18) “Ramadan” sözcüğü yok yani…
Peki, “şeker” sözcüğünün etimolojik kökeni nedir?
Sanskritçe árkar”… (akkhar)