Lider çocukları

Hüsnü Mübarek ile Suzan Saleh Sabet 1958’de evlendi.
Hüsnü, orta sınıftan geliyordu; babası zabıt katibiydi.
Suzan, daha burjuva ailedendi; babası Kahireli doktor, annesi İngiliz hemşire idi.
İki oğulları oldu: Alaa ve Cemal. (Evde çocuklara “Alan” ve “Jimmy” diye seslenildiği dedikodusu Mısır’da yaygındı.)
Çocuklar, Kahire’deki St. George’s Koleje gitti; Amerikan Üniversitesi’nden mezun oldu. Alaa, Kahire’de kaldı ticarete atıldı; Cemal, Bank Of America’da çalışmak için Londra’ya gitti.
Enver Sedat’ın 1981’de öldürülmesinden sonra iktidar koltuğuna oturan Hüsnü Mübarek ilk on yılında ölçülü, aşırıya kaçmayan, ağırbaşlı, “mükemmeliyetçi” yöneticiydi. Para henüz ailenin takıntısı değildi…
1990’lar… Neo-liberalizm/vahşi kapitalizm; sadece iktisadi hayatı değil, siyaseti ve kültürü de Mısır’da kökten değiştirdi…
Kahire’de çok işyerinin kasası önünde rüşvetçi Alaa Mübarek’in sembolik fotoğrafı kondu; “Kasamızın ortağı var!” Fıkralarda Alaa’nın yolsuzlukları anlatıldı.
Londra’dan dönen Cemal de ticarete atıldı. Önce yatırım şirketi ve ardından vakıf kurdu.
Cemal, babasından çok annesinin gözdesiydi. İktidarın tek varisiydi…
Hüsnü Mübarek, Londra’da “bilgi tecrübe” edinmiş oğlu Cemal’i, özelleştirmelerin yapıldığı “iktisadi reformların” -gayrı resmi olarak- başına getirdi.
Cemal, büyük şehirleşme projesi başlattı. Hedef, “2050 Büyük Mısır” idi…
– Dış politikadan Cemal sorumluydu…
– Bakan değişiklerinden Cemal sorumluydu…
– Parti kadrolarının dönüşümünden C...