Bu kimin “dili”

Aydın Doğan da gitti…
Tek “günah keçisi” kaldı; Ke­mal Kılıçdaroğlu!
Ne demek istediğime gele­ceğim ama önce değinmek istediklerim var:
Neoliberalizm/vahşi kapita­lizm için…
– “Piyasa devrimi” dedi­ler…
– “Başka alternatif yok” dediler…
– “Ekonomik büyüme olmaz­sa olmaz” dediler…
– “Kamu ekonomiden elini çekmelidir” dediler…
Dediler de dediler…
Neoliberalizmi, tartışıl­maz “din” haline getirdiler.
“Piyasa”, her sorunu çö­zen-iyileştiren sihirli büyücü/ yeni mesih idi.
Öyle ki…
“Görünmez el”in yıkıcılığı­nın kamuyla engellenmesini savunan kapitalizmin teorisye­ni Adam Smith’i bile çarpıt­tılar.
“En iyisini piyasa bilir” de­yip yarattıklarına taptılar!
Dünyayı küresel şirketlerin inisiyatifine bıraktılar.
“Demokratikleşme”, “insan hakları”, “yaşam standartlarının yükseltilmesi” vs. gerçek dışı hedef ilan ettiler. Ulusalcılık, bağımsızlıkçılık sistemin en büyük düşmanı yaptılar. Bunları savunanlara “siyasi dinazor” dediler.
“Dünya barışı” yalanıyla Birleşmiş Milletler kararına uy­mayıp Irak’a bile girdiler.
Nihayetinde dünyanın büyük çoğunluğunu “yeni dine” ikna etmeyi başardılar.
Oysa…
“İdeal düzen” gibi etkili neoliberal iddialarının hepsi yalandı/yalan çıktı. (Örneğin… 1970 yılında uluslararası finans işlemlerinin yüzde 90’ı reel ekonomi, yüzde 10’u spekü­latifti. Neoliberalizmin altın yılı 1995 yılında yüzde 95’i spekülatif oldu!)
Aslında bir konu hep atlanıyor:
Büyük eşit...