Bize beyin lazım!

Babası, CIA Başkanı Allen Welsh Dulles idi.
Amcası, ABD Dışişleri Ba­kanı John Foster Dulles idi.
Dedesi, John Watson Foster ve eniştesi Robert Lansing de ABD Dışişleri Bakanlığı yapmıştı.
Ablası, Eleanor Lansing Dulles, CIA görevlisiydi.
Ailenin tanınmış ismi vardı.
Allen Macy Dulles, Exeter ve Princeton üniver­sitelerinde okudu. Geleceği parlaktı…
22 yaşındaydı…
Kore Savaşı’na katıldı. 1952’de yaralandı. Hemen USS Consolation adlı hasta­ne gemisine kaldırıldı. Beyni büyük hasar almıştı. Sadece yaralandığı anın öncesini hatırlıyordu. Gün içinde yaşa­dıklarını hemen unutuyordu! Yani hep dünde yaşıyordu…
Babası Allen W. Dulles, New York Cornell Tıp Merkezi başhekimi nörolog Harold G. Wolff’un kapısını çaldı.
Dr. Wolff beyin çalışma­larıyla tanınan hekimdi. Rusya’ya gidip -köpeğinden tanıyacağınız- deneysel psi­kolojinin babası Nobel ödülü sahibi Ivan Pavlov ile de çalışmıştı. Dönüşünde -o yıllar pek önem verilmeyen- psiko­matik hastalık çalışmalarına başlamıştı.
Kore Savaşı ABD’de be­yin meselesini gündeme taşıdı! Sadece konu, Teğmen Dulles’in beyninin hasar almasını değildi…
Edward Hunter -aslında CIA çalışanı- Miami gazetesi News muhabiriydi. “Ko­münistler esir Amerikalı askerlerin beynini yıkı­yor” yalanlarını ABD günde­mine getirdi!
İşin özü beyin çalışmaları için hükümetten ödenek almaktı.
Baba Dulles, oğlunun teda­visi döneminde dost olduğu Dr. Wolff’ı CIA’da çalışmaya ikna etti. İlgilendikleri konu şuydu:
Kişiye bir zamanlar değer verdikleri unutturu­labilir mi?
Yıl, 1953 idi…