Başlığı siz koyun!

Carillion…
İngiltere’nin en büyük kü­resel inşaat şirketlerinden…
Geliri yıllık 236 milyon sterlin idi; 43 bin çalışanı vardı.
Şirket bu ocak ayında iş­lerini durdurdu; ağustos ayında battığı resmen açıklandı. Bu, Birleşik Kral­lık/İngiltere tarihinin en büyük ticari tasfiyesi oldu.
Carillion şirketinin sade­ce İngiliz devletiyle 450 sözleşmesi vardı. Bunlar arasında “şehir hastanele­ri” önemli yer tutuyordu.
İngiltere’nin 1992’de başlattığı “Kamu-Özel Ortaklığı” modeli bu şirke­tin batmasına sebep oldu. Şöyle:
Carillion…
Sothmead Hastanesi, Darent Vadisi Hastanesi, Harplands Hastanesi, Great Western Hastanesi, John Radcliffe Hastanesi, Lewis­ham Hastanesi, Brampton Hastanesi, Queen Alexandra Hastanesi, Soult Area Has­tanesi, Qakville-Trafalgar Hastanesi, Al Jalia Hastane­si gibi “şehir hastaneleri” yaptı.
İflasıyla birlikte, Royal Liverpool Hastanesi, Mid­land Metropolitan Hastanesi yarım kaldı!
Carillion’un batışı İngilte­re’de “şehir hastaneleri modelini” gündeme getirdi.
Tartışmalar bizi yakın­dan ilgilendiriyor. Çünkü:
İngiliz ulusal sağlık siste­mini çökerten kamu-özel ortaklığı modelini biz bu ülkeden aldık!
Ve üstelik bu modeli hayli abarttık:
-Araziyi devlet sağlıyor…
-İnşaatı yapan firmanın aldığı tüm kredilerin temi­natı devlet oluyor…
–Tıbbi gereçler inşaatı yapan şirketten alınıyor…
-Tıbbi görüntüleme, la­boratuvar gibi hizmetler inşaat şirketine bırakılıyor…
–Yüzde 70 (nedense psikiyatri hastaları için yüzde 80) oranında garantili hasta teminatı veriliyor.
–Otel...