Paşa

1960’lı yıllardı. Henüz televizyonla tanışmamıştık. Herkesin altında araba (taksi denirdi o zamanlar) olmasının düşünülemeyeceği yıllardı. Akşamları radyodaki 18.00-19.00 arasındaki reklam kuşağında, yanılmıyorsam perşembeleri 10 dakikalık programı vardı. Reklam kuşa- ğının sponsoru Pirelli Lastikleri’ydi. Açılışta sesi kadar duru diksiyonuyla “Gözünüz yolda, kulağınız bende olsun sevgili şoför kardeşlerim” derdi. Biraz konuştuktan sonra da şarkılarından birini seslendirirdi. En azından benim aklımda böyle kalmış. 

Kamyonların yolları giderek daha fazla işgal etmeye başladığı ancak arabeskin henüz ortalığı kasıp kavurmadığı, Orhan Gencebay’ın müthiş çıkışıyla müzik tarihini değiştirmesine ramak kalan 1967’de o “Sanat Güneşi” ilan edilmişti bile. Daha sonra Bodrum’da “Paşa” olacaktı. 

1 Ocak 1951 akşamı ilk kez radyoda canlı yayında şarkı söylemesiyle birlikte ülkenin ve toplumun gündemine girmişti. Sahne aldığında önce siyah yerine beyaz frak giyecek, ardından papyonunun üzerine iliştirdiği inciyle göze batacak, 1970’te mini etekle sahneye çıkacaktı. Hâlâ kimliğini bulamamış, kendince çok eril bu toplumda asla kabullenmediği eşcinselliği ile başlara taç edilecekti.