‘'Yoksulların ölümü''

Başlığı Charles Baudelaire’in aynı adlı şiirinden ödünç aldım. Şiirin çevirisini de genç yaşta vefat etmiş şairlerimizden Orhan Veli yapmış. Ölümün, zenginlerin aksine yoksulları avuttuğunu, hem de ümitle yaşanan hayat için, güvenli bir son olabileceğini anlatıyor şiirinde. Ölümden sonra gidilecek yerin ümidine dair, sığınaklığına dair edipçe bir sezgiyle kaleme alınmış:

‘’Akşamlara kadar didinmek gücünü veren,

Parıldayan tek ışık, kapkaranlık dünyada;

Dört kitabın yazdığı o koskocaman handa

Mümkün artık doyup, dinlenip uyuyabilmen...’’

Modern zamanlarda ölümümüzü pek de düşünmüyoruz aslında, bizi ne zaman, nerede, ne haldeyken yakalayacağını da, hiç bilmeden... Kabirlerimiz eskisi gibi camilerin arka bahçelerinde çiçek açmıyor, şehrin çok dışarılarında mezarlar. Ölümü hatırlatan her şeye kızıyoruz şehirlerde, nereden çıktı şimdi şu cenaze arabası, niçin sela veriliyor, kol