"Güzel Adamlar"ın yedincisi...

Rüzgar çok hızlı esiyor.

Biz gençken de bu kadar hızlı mıydı? Ahirete geçen dostlarımıza her gün bir yenisi ekleniyor, günlüklerim nerdeyse, bir taziye neferine dönüştü. Telefonla gelen haber yüreğime hançer gibi saplandı; epeydir hasta yatağında, bir doğrulup bir uzanan Rasim ağabeyimizden üzüntülü haber geldi. Ağacımızın en güzel yaprağı, cennete uçtu...

Usta edebiyatçı, düşünce insanı Üstad Rasim Özdenören, Hakka yürüdü. Allah rahmet eylesin. Kederli ailesine ve tüm sevenlerine başsağlığı dilerim. Onu çoğu kişi çok yönlü bir entelektüel olarak anlatmaya başlayacaktır, ama benim için o sımsıcak bir baba, ağabey, arkadaş, dostluk öznesidir, her şeyden önce... Gece dönüş uçağına hızla koşuştururken, ''kızım bu saatte dönülür mü'' diye sorduğunda, ''Ankara'da bir akrabam yok abi, dönmem gerek'' dediğimde, ''Ankara'da nasıl akraban olmaz, Ayşe Hanımla biz neyiniz oluyoruz, haydi gidelim'' demişti mesela. Ayşe ablayla ikisinin sofrası da sohbeti de her daim g