Ev hapsi
Babam gönüllü olarak ben ise diz ameliyatı nedeniyle evden çıkmıyoruz. Bir tür ev hapsindeyiz yani...
Babam çıkmama gerekçesini ‘tüm insanlıktan ve dünyadan tiksinme’ olarak söylüyor. 94 yaşında ve hayat tecrübesi hayli zengin olan bir adama ‘haksızlık yapma’ diyecek halim yok… Bu tecrübe inanılmaz zenginliktedir; babam eski Ankara’daki tüm pavyonları, gece kulüplerini ve meyhaneleri iyice gezmiştir. Hatta bir ara bir pavyonda bir hafta boyunca kaldı bile eve hiç gelmediydi. Eh bu da hayatta bir adama tecrübe vermeyecekse başka neyin verebileceğini de ben bilmiyorum.
Babam tiksiniyorsa bir bildiği vardır diyorum. Bildiği yoksa bile bence yine de haklı. İnsanlığın ve dünyanın bir hayal kırıklığı yarattığı kesin. Ben de aynı düşünüyorum, üstelik ben babama göre gencim (tabii babamla karşılaştırıldığında dünya nüfusunun neredeyse tamamı genç sayılabilir.)
***
Bu yüzden dışarıya çıkmamı engellediği için ameliyat olduğuma seviniyorum bile.
Babam da bana telefonda "Oğlum birkaç yıl önce bacağımı kırıp hareketlerimi mecburen azalttığım için memnunum, artık görmek istemediklerimi (Bunun sayısı hayli fazla bunu da bilin) görmemek için nedenim de var" dedi.
