İstanbul seçimleri ve toplumsal mühendislik

Toplumsal mühendislik, “akla” değil, “dürtü”lere yönelir. “Akılla bağdaşmayan” bir toplumsal cereyan, ancak dürtülerin akla galebe çalması sağlanarak yaratılabilir. Cereyanın “kapsama” alanı, “serpme kahvaltı” usulüyle genişletilir. Böylelikle sofrada kendi dürtüleriyle uyum halinde unsurlar bulan daha geniş bir çoğunluk “kucaklanmış” olur.

KARMAŞALARLA DÜŞÜNME
Dürtüler, düşünsel gelişimde “karmaşalarla düşünme” aşamasına karşılık gelir. Bu aşamadaki düşünsel süreçlerde eksik olan, “neden-sonuç” ilişkileridir. Kavramlar, nedenselliğin dayattığı herhangi bir sıradüzen olmaksızın, kendi aralarında gelişigüzel ilişkilendirilmiş şekilsiz yığınlar oluşturur. Toplumsal mühendislik, bu şekilsizlikten, zihni neden-sonuç ilişkilerinin “tahakkümünden” kurtararak “özgürleştirmek” amacıyla yararlanır.