Kriminal şovların yerli dizilere etkisi

Yasaklama sınırlama ile gündüz ekranını düzeltmenin mümkün olmadığını dile getirmiştim. Nitekim gelen gideni arattı. Gündüz ekranının şu anki durumunu tanımlayacak kelime bulamıyorum. Oysaki yasaklamak yerine izdivaç programlarında yaşananların kurgu olduğunu ilan etmek yeterliydi. Kurgu olduğu bilinciyle seyredildiğinde zararı asgari seviyede tutmak mümkündü. Aile hayatına, evlilik kurumuna zarar veriyor çok iddialı yorumlardı. İzdivaç formatlarına yasak geldi gündüz ekranı günlük gülistanlık mı oldu? Aksine kriminal şovların zararı izdivaçlarla kıyaslanmayacak kadar büyük. Temanın ne olduğu fark etmeksizin realiti şovların tahrip gücü çok yüksek. Zaman zaman cinayetlerin aydınlatılmasına yardımcı olsa, kayıp vakalarını hemen çözüme kovuştursa da realiti şov yıkıcı bir tür. Neticeye ulaşmak için özel hayatın sınırlarını ihlal eden,  ekranda gözükmek istemeyenleri direkt şüpheli ilan eden bir format. Gerçekleri açığa çıkarmak uğruna yalan söylemenin iftira atmanın bu kadar kolay olduğu başka bir format yok! Ayrılanlar, kavuşamayanlar, kayıplar derken; yaz aylarında Yaşamdan Hikayeler programında açılan bebek ticareti dosyası kriminal şovlarda birden fazla vaka ile yer buldu kendine. 1970-1990 yılları arasında doğum hastanesinde doğum yapan, cenazesi teslim edilmeden öldüğü söylenen bebeklerin çocuksuz ailelere satıldığı iddiası dillendiriliyor her gün. Benim çocuğum da yaşıyor olabilir mi umudu eşliğinde sadece İstanbul ve Ankara’dan değil, diğer illerden de ihbar telefonları yağıyor TV kanallarına. Biyolojik anne babasını arayan evlatlar, ölmediğine inandığı evladını bulmaya çalışan anne babalar. İhbarların çokluğu, o yıllarda ülke çapında büyük bir dolandırıcılık şebekesinin bebek ticareti yapmış olabileceğine işaret ediyor. Dar gelirli, eğitimsiz ailelerin bebeklerinin zengin ailelere satıldığı dillendiriliyor. Programlarda gayri meşru bebek ifadesi de sıklıkla kullanılıyor. Bebeklerin gayri meşru olarak kabul görmesinin sebebi evliliklerin resmi olmamasın...