Aile içi ve kadına yönelik şiddetle mücadele nasıl olmalıdır?

Feminist önderlerin çıkarttırdıklarını iddia ettikleri yasaların yürürlük ve uygulama sürecinde, iddia ettiklerinin aksine kadına yönelik şiddet artarak devam etmektedir. Kadını şiddetten koruma gayesiyle hazırlandığı ileri sürülen 6284 sayılı yasanın yürürlük tarihinden önce yılda 100 civarında olan cinayet sayısı günümüzde maalesef yılda 500 civarına yükselmiştir. 

Ayrıca şiddet yeni bir boyuta evirilmiştir. Cinayet işleyen kişilerden birçoğunun aynı zamanda kendi canına da kıydığını görüyoruz. Bu kapsamda (son 10 yılda) intihar sayısı 1000’e yaklaşmıştır. 6284 sayılı yasa gereğince yılda 500.000 civarında verilen tedbir/uzaklaştırma kararları uzlaşmayı değil öfkeyi ve şiddeti artırmaktadır.

Dünya Sağlık Örgütünün verilerine göre; Türkiye’de milyonda 5 olan kadın cinayet sayısı hızla artmaktadır. Feminist politikaların en keskin/sert biçimde uygulandığı Amerika’da oran milyonda 22’dir. Ülkemizdeki cinayet sayısının oranına göre 4 katından fazladır. Bu veriler dahi ithal ve tercüme yasalarla şiddetin önlenemediğini ve önlenemeyeceğini göstermektedir.

Şiddet, “Meseleleri uzlaşma yoluyla değil kaba kuvvet kullanarak halletmeye çalışma ve bunun için kullanılan kaba kuvvet” olarak tanımlanmaktadır. Yeni devrim yasaları (İstanbul Sözleşmesi ve 6284 sayılı yasa) ise uzlaşmayı ve arabuluculuk yöntemlerini yasaklamaktadır. Kadim değerlerimizi, kültürümüzü, gelenek ve göreneklerimizi, inanç prensiplerimizi yok saymaktadır. Ailenin içine kolluk gücünü, yargıyı, cezalandırmayı abartılı olarak sokarak uzlaşma ve barışma imkânını yok etmektedir. Asıl olan şiddeti doğuran sebepleri ortadan kaldırmaktır. Kamu gücü ve cezalandırma son çaredir.

Yeni Medeni Kanun, Yeni Ceza Kanunu ve özel ceza kanunu 6284 sayılı yasa ile aile, evlilik, boşanma ve aile bireyleri arasındaki ilişkiler yeniden düzenlenmiştir. İşte bu yeni devrim yasalarının uygulama sonuçlarını sıralayalım: