Bu bir gerçek öykü

Semih Özbey, Ferdi Polat, Müslüm Altıntaş, Adil Kavak, Sedat Yabalak, Sedat Vardar, Vedat Kaya, Sedat Sungur’un yıllardır bölücü terör örgütü PKK’nın elinde olduğunu belki bilenimiz azdır. Onların dışında isimlerini öğrenemediğim 4 askerimizin daha teröristler tarafından tutulduğunu öğrendim.
Acıyı, sızıyı çeken aileleri. Bölücü hainler, asker ve polislerden oluşan güvenlik görevlilerimizi Türk Silahlı Kuvvetleri’nin saldırılarından korunmak için onları Kandil bölgesinde “canlı kalkan” olarak kullanıyor. Böylece, Hava kuvvetlerimizi saldırılardan vazgeçirmeye çalışıyorlar.

OĞLUNU KURTARMAK İÇİN

Her birinin öyküsü farklı. Gürsel Özbey, Malatya Ticaret Borsası Başkanlığı görevinde bulunuyordu. Oğlu Semih daha üç aylık astsubaydı. Rize İl Jandarma Komutanlığı’nda görevliydi. Annesinin ağır hasta olduğunu öğrenince 18 Temmuz 2015’de Tunceli-Pülümür yolunu kullanıp memleketine gidiyordu. O dönem yol kesmeyi alışkanlık haline getiren teröristler, Astsubay Semih Özbey’i de kullandığı otomobilden indirip götürdüler. Götürüş o götürüş.
Baba Gürsel Özbey, oğlunu kurtarmak için yollara düştü. Tunceli-Pülümür yolu sık sık teröristler tarafından hep aynı noktada kesildiğini öğrendiğinde, oğlundan haber alabilmek için o yollarda dolaştı. Teröristler, onun da otomobilini durdurdu. Baba, “Tek beni götürün de oğlumu bırakın” diye onlara yalvardı. Teröristler, örgütten aldıkları talimat gereği sadece güvenlik güçlerini kaçıracaklarını belirtip, “Baba sen git. Oğlun için bizim de yapacağımız bir şey yok” deyip serbest bıraktılar.
Baba, oğlunun son görüntüsünü 8 arkadaşıyla birlikte 7 Haziran 2018’de örgüte ait bir sitede gördü. Onlar da kurtarılmaları için devlete sesleniyorlardı.