İnsanlık adına...

Gece karan- lığında alabora olan köhne bir tekneyle birlikte sulara gömülenlerin tam sayısı belli değil. 700 de olabilir 900 de... Ama muhakkak ki bu, şimdiye kadar Akdeniz’de, Libya-İtalya kaçak göçmen güzergâhında meydana gelen faciaların en büyüğü...

Daha birkaç gün önce, gene aynı şekilde bir başka tekne devrilmiş, içindeki 450 göçmen hayatını kaybetmişti (Dün akşam da bu satırlar yazılırken yeni bir facia haberi daha geliyordu).
Maalesef Akdeniz, kurtuluşu Avrupa’ya kaçmakta gören binlerce umutsuz Afrikalıya ve Asyalıya mezar olmuş bulunuyor.
BM yetkililerinin verdiği rakamlara göre, geçen yıl Akdeniz yoluyla Avrupa’ya ulaşan kaçak göçmenlerin sayısı 218 bini buldu. Bunların bir kısmı İtalyan sahil muhafaza görevlileri tarafından denizin ortasında toplanan ve İtalya’nın en güneyindeki Lampedusa adasına getirilen mülteciler. Ama kurtulamayıp Akdeniz’de boğulanların sayısı da 3500.
Bütün bu facialara rağmen, kaçakçıların yönettiği bu trafik giderek yoğunlaşıyor ve Libya-İtalya ölüm güzergâhı ha bire can alıyor...
Neden Avrupa?
Göçmenlerin bu güzergâhı seçmelerinin nedeni, Lampedusa adasının, Afrika kıtasına (ve Libya’ya) en yakın yer olmasıdır. Aslında bu seçimi yapan, kaçakçılardır. Onlar aldıkları para karşılığında, derme çatma teknelerle göçmenleri İtalyan kara sularına ulaştırmayı taahhüt ediyorlar. Sahil muhafaza tekneyi durdurup göçmenleri yakaladığı zaman, işte artık Avrupa’nın yolu açılıyor. Bir süre Lampedusa kampında beklemek pahasına...
Mültecilerin bir kısmı kamplarda uzun süre kalmaya da razı. Bir kısmının amacı ise, yolunu bulup Almanya, Fransa, İsveç gibi ülkelere gidip oralara yerleşme şansını denemek...
İlginçtir, ister Ortadoğu’dan, ister Kara Afrika’dan olsunlar, bu göçmenlerin hayali hep Avrupa’ya yerleşmektir. Oysa örneğin kendilerine din ve kültür bakımından daha yakın olan, petrol zengini Körfez ülkelerini düşünmüyorlar bile... Üstelik Avrupa, onlara kapılarını kapalı tutmak için ne lazımsa yapıyor.