Son Güzel Adam

Tüm irtibat telleri kopsa, muhabbet bitse, sokak çeşmeleri hiç akmasa, tek fert tek fertle kaynaşmasa, sokaklar yalnızlıktan çatlasa, göğe açılan tüm kapılar viran olsa, yağmur yağmaz olsa, kanadı kırık leylekler bile bu şehri terk etse yine de bir umut vardı.
Mevlâna İdris'in varlığı böyle bir şeydi benim için.
Umut gibi.
Kardeşi Salih'ten durumunun iyiye gittiği müjdesini almış, selam göndermiştim. Aynı gecenin sabahında da vefat haberini aldım!
Öyle sarsıldım ki, umudum tükenmiş hissettim.
"Satranç Dersleri" şairi merhum İlhami Çiçek, "Umut kesilmiyorsa dostlarım / kesip / barikatlar kurarak kangrenli gövdemizden / şurda güneşe ne kaldı..." demişti.
Mademki güneş var...
Kangrenli gövdemiz ağır bir yara daha alsa da, güneşe bakmaktan...