Çalışma hayatına yeni anlayış

Türkiye’de çocuk, ilkokula başladığı ândan itibaren her sabah cebine harçlık konur ve üniversite bitene hatta mezuniyetten iş bulmaya kadar böylece devam eder. Koruyucu aile şefkatimiz böylesine taşkındır. Bundan dolayıdır ki başka devletlerde ailenin, genci çalışmaya zorlamaya dair yaptığı tasarruflar Türk cemiyetinde anlamından uzaklaştırarak değerlendirilir.

Tuhaftır ama yurdumuzda üniversitede okuyan bâzı gençlerle karşılaştığımızda o genç, herhangi bir işte çalışıyorsa bir kusur işliyormuşçasına belli edilmeyen bir mahcubiyet yaşar. Hâlbuki kalkınmış ülkelerdeki her üniversite talebesinin muhakkak bir işte çalıştığını bizzat gördük. O yaştaki öğrencilerin bizde çalışmaları yadırganırken ABD örneğinde olduğu gibi oralarda çalışmamak ayıplanır. Hem yüksek tahsil yapacak, hem ebeveyninden harçlık alacak!.. Bunun kabulü mümkün değildir. Bizde de bir fakülte veya yüksekokulda okuyan gencin çalışması için önünde bir engel yok ama bu alışkanlık toplumuzda aksi yönde yer etmiş.

Yine Amerika misalinde görülen bir çalışma şekli de şudur. Bir insan, herhangi bir iş yeriyle saat başına çalışma mukavelesi yapabiliyor. 09-11, 11-13, 15-17 gibi...