Sevgi mi, Saygı mı?

Bu muhteşem günbatımını izlerken daldım düşüncelere ve başladım yazmaya…
Gün içinde nasıl da telaşla oradan oraya koşuşturduğumu düşündüm. Trafikte nasıl sabırsızca stresle bir yerden bir yere gitmeye çalıştığımı…
İnsanlara saygısızlıkları yüzünden nasıl kızdığımı…
Yapmam gereken ve olmasını istediğim şeyler için nasıl telaşlandığımı, sabırsızlandığımı…
Eskiden çok sabırlı bir insandım hatta çocukken bile. Şimdi çocukların da sabırsız olduğunu görüyorum. Anne babaların onların bu sabırsızlığı karşısında nasıl koşuşturduklarını…
Oysa biz küçükken anne babamızı beklerdik hep. Bir şey için tutturmak çok ayıptı. Kimse ‘‘Çocuğun psikolojisi bozulur, özgüveni gider…’’ diye peşinden koşup durmuyordu.