Uyan çoban uyan

Çoban meselesi tekrar açıldı. Erdoğan, bir hadisten hareketle “Çobanlığın felsefesini anlamayan insan yönetemez. Ben de bir çobanım. Hepiniz çobansınız, hepiniz güttüklerinizden mesulsünüz” dedi. İnsanlığın avcı-toplayıcılıktan tarım ve hayvancılığa geçtiği bütün kaderimizi belirleyen o dönemin simge mesleklerinden biri çobanlık. Peygamberlerin, kralların mesleği olması boşuna değil. Özellikle Hıristiyanlıkta çok kullanılan bir kavram. İsa, koyunları uğruna ölümü göze alan iyi bir çoban olarak betimlenirken mesela Protestan din adamlarının unvanı çobandır. 
Semavi dinlerin saygın bir yere koyduğu çobanlık modern zamanlarda bazı aşağılamalara da maruz kaldı. En meşhur örneği çobanın oyuyla benim oyum bir mi olacak çıkışıydı. Hatırlarsınız, özellikle siyasal İslamcı kesim buna şiddetle karşı çıkmıştı. Oysa bu sözü sarf eden hanımefendinin ilham kaynağı belki de Erdoğan dahil siyasal İslamcı kadroların fikir cephanesini oluşturan Necip Fazıl Kısakürek’ti. 
Necip Fazıl, şu günlerde emin adımlarla yürüdüğümüz Başyücelik rejimini anlattığı kitabında memleket yönetimindeki ölçüsünü şöyle açıklar:
“Bir İmam-ı Gazali ile bir keleş çoban arasındaki farkı daima aziz tutan ve tutacak olan ölçümüz.” Sonra da ekler: “Bir İmam-ı Gazali ile çobanı kemmiyet hesabıyla bir tutan bir rejim, onu ehramlara taş taşımaya mahkûm edici firavunlar rejimi derecesinde batıldır.”
Sayın Erdoğan’ın Necip Fazıl’ın fikirlerine karşı çıkmayacağını düşünürsek, çoban çıkışının arkasında yatanın çobanda cisim bulan toplumun madunlarına sahip çıkmak olmadığı anlaşılır. Bu sözlerin işaret ettiği çobanlığın “gütme” kısmıdır. Demek ki yöneten ve yönetilen arasında eşit bireylerin ilişkisi değil, bir üstünlük ve boyun eğme ilişkisi tasavvur edilmekte. Zaten Erdoğan’ın okumayı çok sevdiği bir şiirin “yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum” dizelerini barındırması da boşuna değil.